The Boy Chaser Special [FrankxFunckxJajang]

Demo

23:00

Jajang's Part

'หนักหัวชะมัดเลย'

'เวิลกับโซฟาเป็นบ้าอะไร เอะอะชนๆ'

'กูไม่ได้กินบ่อยเหมือนพวกมึงนะโว้ยยยย'

ผมพยายามพยุงตัวให้ดูเหมือนว่าตัวเองปกติมากที่สุด ไม่ใช่ว่าผมคีพลุคอะไรหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะว่าเวลาผมเมาทีไร เพื่อนสาวแกงค์ผมก็จะรุมประนามว่าผมอ่อนแอทุกที

ก็ไม่อยากยอมรับว่าผมก็อ่อนแอจริงๆนั่นแหละ ก็ผมไม่ใช่สายปาร์ตี้จ๋าเหมือนเพื่อนผมคนอื่นๆนี่นา...

"พี่จาจัง เมาหรอครับ"

และก็ใช่ครับ ถึงผมจะทำตัวให้ดูเหมือนว่าตัวเองไม่ได้เมาเท่าไหร่ แต่มันก็คงไม่รอดพ้นสายตาจากคนที่ยืนข้างๆผมได้หรอก

"ป่าววว พี่ไม่ได้เมาา"

"หรอครับ ไม่ได้เมาหรอ"

"ใช่ พี่ไม่ได้เมาาา จริงๆ"

ผมเงยหน้าขึ้นไปตอบฟังค์ที่มองลงมาพร้อมกับยิ้มให้ผมอย่างจับผิด

"เมาก็บอกว่าเมาสิพี่จาจัง ไม่ต้องไปกินที่พวกพี่เวิลชนแล้วนะ กินน้ำเปล่าไป"

แฟรงค์ที่ยืนอยู่อีกข้างนึงของผมพูดขึ้นมาพร้อมกับเอาแก้วน้ำเปล่ามาแนบแก้มผมทันที

"แฟรงค์พี่เย็นนน"

"เย็นก็ดีไง จะได้สร่างๆ"

และใช่ครับ ในที่สุดตอนนี้ผมก็ได้แต่ยืนดูเๅพื่อนของผมกินเหล้าปาร์ตี้กันอย่างสนุกสนาน โดยที่มีสองตัวแสบยืนเฝ้าอยู่ข้างๆ

ฟังแล้วก็เหมือนจะดี เหมือนผมจะหายปวดหัวสภาพผมคงจะดีขึ้น แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลยน่ะสิครับ

'มันแย่ลง'

'แย่ลงมากๆ'

ถามว่าแย่ยังไงหรอครับ ก็เพราะพอผมไม่กินเหล้ามันก็ทำให้ผมสีสติ แล้วพอผมมีสติ ผมก็มองเห็นภาพตรงหน้าชัดขึ้น แล้วถามว่าภาพตรงหน้าตอนนี้เป็นยังไงหรอครับ


'โอ้โห ผมไม่อยากจะพูดเลย'


ลองคิดภาพตามดูนะครับ ทุกคนตรงนี้เมาและทุกคนก็มาเที่ยวกับคู่ของตัวเอง แล้วเวลาคนที่เค้าเป็นแฟนกันแล้วเมาเค้าจะทำอะไรกันได้ล่ะครับ นอกจาก 'นัว'

ผมพยายามไม่สนใจให้มากที่สุด พยายามเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง แต่มองไปมุมไหนมันก็เจออ่ะครับ แล้วผมเองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนมั๊ยอ่ะ เจอแบบนี้ไปน้ำลายในคอก็เริ่มเหนียว ตัวของผมเริ่มร้อนขึ้น แถมตรงนั้นมันก็ยัง...

แล้วเพราะอารมณ์ว้าวุ่นของตัวเอง ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมองแฟรงค์ที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วก็ต้องพบว่าแฟรงค์ก็มองผมอยู่

"เป็นอะไรอ่ะพี่จาจัง ทำไมหน้าแดง"

"ป่าวววว ไม่มีอะไรๆๆๆๆๆ"

ผมพูดออกไปพร้อมก้มหน้าทันที จะให้พูดออกไปได้ไงอ่ะว่าผมรูู้สึก...

'หน้าอายชะมัดเลย'

พูดกันตามตรงนะครับ ตั้งแต่พวกผมสามคนตัดสินใจคบกัน ผมก็แทบจะไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเท่าไหร่ เพราะผมเป็นห่วงความรู้สึกของแฟรงค์ฟังค์ นี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องแซนวิชที่โซฟาพูด

'คิดว่ามันแซนวิชกันได้ง่ายๆรึไง'

และในขณะที่ผมกำลังพยายามไล่ความว้าวุ่นในตัว แล้วพยายามข่มอารมณ์ที่พุ่งพล่านของตัวเอง อยู่ดีๆแฟรงค์ก็จับมือผม

แต่แค่นั้นไม่พอ เค้ายังใช้นิ้วไล้วนบนมือของผมอีกกกกก

'ไอ้เด็กคนนี้ คนยิ่งกำลังข่มอารมณ์อยู่'

พอผมเงยหน้าไป เด็กข้างๆกับทำหน้าเหมือนไม่รู้เรื่อง

'ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย'

อารมณ์ที่ที่พอลดได้บ้างเมื่อกี๊กลับพุ่งขึ้นมาอีก แล้วมันก็เกือบจะทะลุเพดานโลกไปเล เมื่ออยู่ดีๆก็มีอะไรเย็นๆมาโดนที่หูอีกข้างของผม

"พี่จาจัง กลับบ้านกันมั๊ยครับ"

"ฟังค์กับแฟรงค์รู้ว่าพี่จาจังรู้สึกยังไง"

จะบ้าตายยยยย สิ่งเย็นๆนั้นมันคือริมฝีปากของฟังค์ที่มากระซิบข้างหูของผมทำให้สมองของผมเบลอทันที เบลอที่แบบว่าเหล้าแรงแค่ไหนก็ทำไม่ได้  แล้วก็ไหนจะประโยคที่ฟังค์พูดอีก

'หรือว่าคืนนี้...'


ตาของผมมองไปที่โซฟาที่กำลังเต้นกับการันอยู่อย่างไม่รุ้เรื่องรู้ราวอะไร

'โซฟา เดี๋ยววันนี้ กูจะสานฝันให้มึงเอง'

.

.

.

.

Funck's Part

ตอนนี้ตัวผม แฟรงค์แล้วก็พี่จาจัง เราสามคนกำลังนั่งแท็กซี่ที่กำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านพี่จาจัง 

'ใช่ครับ พวกเราแอบหนีออกมา'

ถามว่าหนีออกมาทำไมน่ะหรอครับ ก็เพราะว่าเหมือนคนตัวเล็กของพวกเราจะไม่ไหวแล้ว แล้วก็ถ้าถามอีกว่าผมรู้ได้ยังไง มันก็ออกจะชัดจะตาย เพราะพอผมกับแฟรงค์ห้ามพี่จาจังกินเหล้า คนตัวเล็กก็เอาแต่มองเพื่อนตัวเองที่กำลังนัวเนียเพื่อนของผมอยูู่

แล้วไหนจะอาการกลืนน้ำลาย กระสับกระส่าย มือก็เอาแต่กำเสื้อตัวเองอยู่อย่างนั้น ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะครับ ว่าพี่จาจังรู้สึกยังไง

ผมมองอาการของพี่จาจังพร้อมกับยิ้มออกมา แต่พอมองไปที่ไอ้แฟรงค์มันก็กำลังยืนขำกับอาการของคนตัวเล็กเหมือนกัน  แล้วพอผมมองหน้ามันผมก็รู้ได้ทันทีว่าเราควรทำอะไรต่อไป 

และมันก็ทำให้สุดท้ายเราสามคนอยู่ที่นี่ และทันทีที่ขึ้นรถคนตัวเล็กก็แกล้งหลับในทันที

'น่าแกล้งจัง'

ผมค่อยๆเลื่อนมือข้างนึงขึ้นไปเล่นกับหูที่แดงก่ำของเค้าแล้วก็ค่อยๆไล่มือไปเขี่ยที่ต้นคอของคนตัวเล็กจนคนตัวเล็กขยับตัวหลบผมทางฝั่งไอ้แฟรงค์

แต่แฟรงค์ก็คือแฟรงค์ แฟรงค์ที่เป็นแฝดของผม มันก็นิสัยเหมือนผมนี่แหละครับ เพียงแต่มันจะนิสัยห่ามกว่าผมก็เท่านั้น

แฟรงค์ค่อยๆไล้มือลงวางที่ตักของคนตัวเล็กแล้วก็ค่อยๆปัดป่ายไปมาตรงหน้าตักของพี่จาจัง แล้วผมจะอยู่เฉยๆหรอครับ ผมก็ไล้มือไปที่คอของคนตัวเล็กพร้อมออกแรงบีบเบาๆทันที คนตัวเล็กยังคงแกล้งหลับอยู่อย่างนั้น ถึงแม้ตัวของเค้าจะสั่นอย่างเห็นได้ชัดก็ตาม

พอเห็นว่าคนตัวเล็กพยายามอย่างหนักในการแกล้งหลับผมกับไอ้แฟรงค์ก็ยิ่งอยากแกล้งมากขึ้น ผมค่อยๆไล้มือลงไปต่ำเรื่อยๆๆ ส่วนแฟรงค์ก็เริ่มลุกล้ำเข้าไปลุกขึ้น และในที่สุด...

"พอ"

ใช่ครับเสียงนี้ดังมาจากคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ตรงกลาง พี่จาจังลืมตาขึ้นมาพร้อมกับจับมือของผมทั้งสองคนเอาไว้

"เอาไว้ไปต่อกันที่บ้าน"

พี่จาจังพูดออกมาพร้อมกับหันมาทำหน้าดุผมกับแฟรงค์ แต่มันไม่ได้น่ากลัวเลยน่ะสิครับ มันกลับดูน่ารักมาก น่ารักมากจริงๆ

00:00

Frank's Part

'ในที่สุดก็ถึงบ้านแล้วโว้ยยยยยย'

'เดโม่กับบ้านพี่จาจังก็ไม่ได้ไกลกันขนาดนั้นป่ะวะ'

'แต่ทำไมมันถึงเหมือนผ่านมาเป็นปีเลย'

ถามว่าทำไมผมถึงพูดแบบนั้นหรอครับ ก็พี่จาจังน่ะสิครับ ผมบอกห้ามพวกผมทำให้ไปต่อที่บ้าน แต่หลังจากนั้นตัวเองก็ดันเอามือมาปัดป่ายไปมาตรงนั้น... ของทั้งผมแล้วก็ฟังค์

แล้วผมก็ต้องนั่งข่มอารมณ์อยู่อย่างนั้น โดยที่มีความคิดในใจที่ว่า

'รอให้ถึงบ้านก่อนเถอะ'

ืและใช่ครับตอนนี้เราถึงบ้านพี่จาจังแล้ว และทันทีที่พี่จาจังจ่ายค่าแท็กซี่เสร็จแล้วเป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้ฟังค์เปิดประตูบ้านเสร็จ ผมก็จับมือพี่จาจังแล้วลากเข้าไปในบ้านทันที

"แฟรงค์พี่เจ็บ"

คนตัวเล็กพูดออกมาพร้อมทำหน้ามู่ใส่ผมทันที ผมผ่อนแรงที่จับมือพี่จาจังลงแล้วค่อยๆนั่งลงบนโซฟากลางห้องพร้อมกับพี่จาจังทันที

"ก็พี่จาจังอ่ะ"

"พี่ทำอะไร"

"พี่จาจังแกล้งพวกแฟรงค์"

"พวกแฟรงค์แกล้งพี่ก่อนรึเปล่า"

ดูสิครับคนตัวเล็กยังเถียงไม่หยุดเลย ทำผมอารมณ์ขึ้นแท้ๆ

"พอ เลิกเถียงกัน เราไม่ได้กลับบ้านเพื่อเถียงไม่ใช่รึไง"

แล้วอยู่ดีๆไอ้ฟังค์ทีอยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนก็เดินลงมานั่งที่โซฟาอีกฝั่ง แล้วทันทีที่จาจังหันไปมองหน้าพี่จาจังก็ขึ้นสีทันที 

แล้วหน้าพี่จาจังตอนนั้นมันก็ปลุกเร้าอารมณ์ของผมได้ดีจริงๆ

ผมค่อยๆเลื่อนมือไปจับหน้าพี่จาจังให้หันมาทางผม แล้วค่อยๆบดจูบลงไปทันที และตอนแรกคนตัวเล็กก็มีท่าที่ตกใจแต่สักพักพี่จาจังก็ค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาตอบรับกับจังหวะของผม และสักพักมือข้างนึงของพี่จาจังก็ไล้ขึ้นมาปลดกระดุมเสื้อของผม ส่วนมืออีกข้างนึงของพี่จาจังก็ค่อยๆเลื่อนไปที่กางเกงของไอ้ฟังค์

ผมเลื่อนมือข้างนึงเข้าไปในเสื้อเชิตขาวตัวบางของพี่จาจังแล้วขยี้ที่ยอดอกอย่างแรงจนคนตัวเล็กตัวกระตุกพร้อมกับผละปากออกมาเพื่อหายใจ

"อื่ออ แฟรงค์"

"อ๊ะ อืออออ ฟังค์ ฟังค์"

และครับเสียงที่ครางออกมาอีกรอบมันเป็นเพราะตอนนี้ไอ้ฟังค์ได้ครอบครองตรงส่วนล่างของพี่จาจังแล้ว และยังไม่ทันที่ผมจะได้ทำอะไร อยู่ดีๆคๅวามเสียงจากส่วนล่างก็พุ่งขึ้นมาทันที

ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่ตอนนี้พี่จาจังปลดทั้งกระดุมเสื้อผมและซิบกางเกงออกจนหมดเรียบร้อย... 

มือเรียวค่อยๆรูดรั้งตัวตนของผมอย่างเนิบนาบ แล้วค่อยๆเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆๆ และตาผมก็มองไปเห็นว่าพี่จาจังก็กำลังเติมเต็มความสุขให้ฟังค์เหมือนกัน

"อ่าา พี่จาจัง พี่จาจัง อื่อออ"

"อื่ออออ"

เสียงครางของทั้งผมและเสียงครางในลำคอของฟังค์ดังไปทั่วห้องนั่งเล่น

"อ๊ะ อื้ออ ชอบมั้ยครับ"

คนตัวเล็กพูดออกมาพร้อมกับยิ้มหวานให้ผม

'มะ ไม่ไหวแล้วโว้ย'

ผมผละตัวออกจากพี่จาจังแล้วดึงกางเกงคนตัวเล็กออก พร้อมกับจับคนตัวเล็กให้อยู่ในท่าหันหลังให้ผมในทันที คนตัวเล็กมีท่าทีตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมขยับท่าตามอย่างว่าง่าย เช่นเดียวกันกับไอ้ฟังค์ที่ยังคงไม่พูดอะไร แต่ก็ขยับตัวไปตามทิศทางที่พี่จาจังขยับตัว

'แฝดมันสื่อถึงกันในเรื่องแบบนี้ได้ด้วยหรอวะ'

ผมกดให้คนตัวเล็กก้มลงไปอย่างแรง

"แฟรงค์ เบามือหน่อย"

ฟังค์พูดขุึ้นมาพร้อมกับช้อนตาขึ้นมาดุผม

'เวลานี้ยังจะมาโชว์พาวเป็นพี่อีก'

ผมกรอกตาให้มันพร้อมกับก้มลงไปกดจูบที่หลังของคนตัวเล็ก  มือข้างนึงก็เลื่อนไปจับตัวตนของคนตัวเล็กที่ตอนนี้แข็งตั้งไปด้วยแรงอารมณ์

"อ๊ะ แฟรงค์ อื้ออออออ"

คนตัวเล็กครางออกมาเสียงดังลั่น และแบบนั้นมันยิ่งทำให้อารมณ์ของผมที่ตอนนี้กำลังพุ่งพล่านพุ่งเข้าไปอีก ผมจับแกนกลางของผมที่ตอนนี้เหมือนมันจะเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ถูไถไปที่ช่องทางของพี่จาจัง

"แฟรงค์ ถุงยางด้วย อื่ออออ พี่จาจังครับ พี่จาจัง"

และครับนี่คือเสียงของไอ้ฟังค์ที่ตอนนี้กำลังโดนพี่จาจังใช้ปากตรงส่วนนั้น แล้วภาพตรงหน้ามันก็ยิ่งทำให้ผมจะบ้ามากขึ้นไปอีก 

ผมเดินไปหยิบถุงยางในกระเป๋าตัวเองและใส่มันในทันที  ผมค่อยๆเดินเข้าไปพร้อมกับเอาแกนกลางของถูไถหน้าช่องทางรักของพี่จาจัง คนตัวเล็กกระตุกสะโพกตามจังหวะของผมพร้อมกับครางออกมาในลำคอ ส่วนหน้าที่ที่ต้องทำให้ไอ้ฟังค์ก็ไม่ได้บกพร่องเลยแม้แต่น้อย  

ผมเลื่อนมือไปรูดรั้งตัวตนของพี่จาจังอีกครั้งอย่างรัวเร็วจนคนตัวเล็กตัวกระตุก พร้อมกับเอานิ้วข้างนึงสอดเข้าช่องทางรักพี่จาจังทันที

"อื้อออออออ"

คนตัวเล็กครางออกมาในลำคอเสียงดังลั่น และเสียงครางของคนตัวเล็กมันยิ่งทำให้ผมอารมณ์พุ่งพล่านมากขึ้นๆๆ ผมสอดนิ้วที่สองและสามเข้าไป พร้อมกับขยับเข้าออกอย่างรัวเร็ว

"อื้อออ อ๊ะ อื้ออออออออออ"

คนตัวเล็กครางพร้อมกับขยับสะโพกตามจังหวะของผม แต่ถึงแม้พี่จาจังจะตัวสั่นขนาดนี้ พี่จาจังก็ยังคงตอลสนองต่อความต้องการของฟังค์อยู่เช่นกัน

'อยากให้หันมาสนใจผมบ้าง'

ผมดึงนิ้วออกและใส่แกนกลางของตัวเองเข้าที่ช่องทางรักของพี่จาจังอย่างแรงทันที

"อ๊ะ อื้อออออออ แฟรงค์ !!!!"

และในที่สุดมันก็ได้ผล พี่จาจังหันหน้ามาเอ็ดผมทันทีแต่สักพักพี่จาจังก็หันไปตามเดิม แต่แค่นี้ผมก็แฮปปี้แล้วแหละครับ ผมยิ้มกว้างให้พี่จาจังพร้อมกับค่อยๆขยับสะโพกอย่างเนิบนาบ แล้วค่อยๆเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

ช่องทางของพี่จาจังบีบรัดตัวตนของผมอย่างแรง

'เสียว ไม่ไหวแล้ว'

ผมก้มลงไปจับที่ตัวตนของพี่จาจังพร้อมกับรูดรั้งอย่างรัวเร็วให้เข้ากับจังหวะของผม เสียงหอบเสียงครางของเราสามคนดังก้องไปทั่วทั้งห้องนั่งเล่น 

"อื่อออ พี่จาจังครับ พี่จาจัง เร็วอีก"

"อ๊ะ อื่อออ อือออออออ อื่ออ!"

"อื้อออออ พี่จาจัง พี่จาจังงง แฟรงค์ไม่ไหวแล้ว"

"อื่อออออ พี่จาจัง พี่ พี่ครับ"

"อื้อออ อื่ออ อ๊ะ อื่ออ"

"พี่จาจัง แฟรงค์ อื่ออ ไม่ไหวแล้ว อื่่อออออออออ"

และในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มช่องทางรักของพี่จาจัง ผมทิ้งตัวลงบนหลังของพี่จาจังด้วยความเหนื่อยอ่อน แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้พัก พี่จาจังก็ลุกขึ้นยืนแล้วหันหน้ามาหาผม...

Funck's Par1t

ทันทีที่ไอ้แฟรงค์เสร็จและผมเองก็ใกล้จะถึงฝั่งฝัน อยู่ดีๆพี่จาจังก็ผละปากออกจาตัวตนของผม พร้อมกับเลื่อนมาจุ๊บปากผมแล้วค่อยๆลุกขึ้นแล้วหันหลังให้ผมพร้อมกับค่อยๆกดตัวลงมาตรงส่วนนั้นของผม

"อ่าาาา พี่จาจัง พี่จาจังครับ"

ความเสียวที่พุ่งขึ้นมาในหัวตอนนี้ทำให้ผมสมองเบลอไปหมด พี่จาจังค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงอย่างเนิบนาบแล้วค่อยๆเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆๆ โดยที่มือสองข้างของพี่จาจังโอบแฟรงค์เข้ามาบดจูบ และส่วนล่างของพี่จาจังก็โดนมือของไอ้แฟรงค์รูดรั้งอย่างรัวเร็ว

จากการโดนเร้าทั้งสองทางทำให้จาจังตัวสั่นอย่างแรง พร้อมกับครางออกมาอย่างคุมตัวเองไม่ได้ 

"อื้ออออ ฟังค์แรงอีก ลึกอีกกก อื้อออ อ๊ะ "

"แฟรงค์ เร็วอีก อื้ออออ เร็ววว"

"พี่จาจังครับ อื้อออ เร็วอีก เร็ววว อื้ออ กดลงมา"

"พี่จาจัง พี่ อื้ออออ พี่ครับ อ่ะ อื้มมม ซี๊ดดด"

"อื้อออออ ฟังค์ แฟรงค์ พี่จะไม่ไหวแล้ว อื้ออออ อ๊ะ!!!"

แล้วในที่สุดผมก็ปลดปล่อยน้ำข้นสีขาวขุ่นออกมา มันก็น่าจะเป็นเวลาเดียวกับที่พี่จาจังก็ปล่อยออกมาเหมือนกัน ผมค่อยๆเลื่อนมือไปกอดพี่จาจังแน่นด้วยความเหนื่อยอ่อน และอาจจะเพราะความเหนื่อยมากๆทำให้ผมเผลอทิ้งน้ำหนักตัวลงไป จนให้พี่จาจังล้มลงไปทับไอ้แฟรงค์อีกฝั่ง

"เหนื่อยมั๊ยพี่จาจัง"

เสียงแฟรงค์ดังเข้ามาในโสตประสาทของผม

"ก็เหนื่อยแหละ"

"แต่พี่บอกแล้วว่า ถ้านักเรียนทำดี พี่ก็ต้องให้ของขวัญทุกคน"

คำพูดนี้ของพี่จาจังทำให้ผมคิ้วกระตุกอย่างแรง 

"ต่อไปไม่ต้องสอนหนังสือแล้วนะ"

"ห้ามสอนหนังสือแล้ว!!!!!"

ผมกับไอ้แฟรงค์พูดออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่ใช่ว่าผมหวงเกินไปหรอกครับ ทุกคนก็รู้ใช่มั๊ย ว่าพวกพี่จาจังอ่ะ 'ไม่ธรรมดา'

.

.

.

.

.

.

.

จบ.