Pure Blood Love Cut Scene Ep.23 [Eli x Maya]

'ที่มายาบอกว่าให้ช่วยมั๊ยนี่คือยังไงนะ'


'อะไรหรอ'


'หรือจะพาไปบำบัด'


'บ้าน่าอีไล'


'มึงก็รู้อยู่แล้วป่ะว่าช่วยคืออะไร'


'มึงมาเพื่อกาลนี้ไม่ใช่หรอวะ'


"พี่อีไล พี่จะนั่งมองฟ้าอีกนานมั๊ย"


แล้วครับ เสียงของมายาก็ทำให้ผมต้องหันหน้าไปมองสักที เพราะตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในห้องมายา ผมก็เดินมานั่งที่โต๊ะข้างหน้าต่างแล้วมองไปบนฟ้า ถามว่ามองหาอะไร ผมคงมองหาผีเสื้อมั้ง


'อย่างน้อยผีเสื้อก็อาจจะทำให้ผมอยากวิ่งเล่นมากกว่าอยากทำอะไรแบบนี้'


รู้ตัวอีกที มายาก็หมุนเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่สะแล้ว


"เงยหน้าเดี๋ยวนี้"


"พี่อีไล เงยหน้าขึ้นมาคุยกับมายาเดี๋ยวนี้เลย"


'คงเลี่ยงไม่ได้แล้วแหละ'


ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปเผชิญหน้ากับมายาอีกครั้ง แล้วพอผมมองหน้ามายา แค่มองหน้านะครับ ไอ้อารมณ์บ้าๆบอๆที่ตอนนี้กำลังไหลเวียนอยู่ในตัวผม มันก็พุ่งขึ้นอีก


'ปวดชะมัดเลย TT'


'จะมีคนเข้าใจผมมั๊ย'


'มันทรมานมากเลยอ่ะ'


ตั้งแต่ผมโดนมายากอดจากที่ไปล่ากลับมา ตอนนั้นผมก็รู้ว่าผมมีอาการแปลกๆ ส่วนนั้นของผมมันตื่น...


"พี่อีไล"


มายาเรียกผมอีกครั้งด้วยเสียงที่แผ่วเบา พร้อมกับจับแก้มของผมเบาๆทั้งสองข้าง


จริงๆตัวของมายามันเย็นมากแต่ทำไมวันนี้มันกลับร้อนรุ่มแปลกๆก็ไม่รู้


"มันทรมานมากใช่มั๊ย"


"มายาจะช่วยเองนะ"


"มายาจะช่วยพี่ยังไง"


"มายาเป็นหรอ"


ผมมองไปที่นัยตาใสของมายาที่กำลังสั่นแปลกๆ ถามออกไปทำไมก็ไม่รู้ เราก็รู้ๆกันอยู่ว่าเราทั้งสองต่างไม่เคย


"ก็ทำๆไปเถอะ"


"พี่อีไลทำไม่เป็นหรอ"


"ไม่เป็นดิ เคยแต่ดูหนัง"


"หรือจะโทรถามไอ้โนอาดี"


ผมพุดขึ้นมาพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา


"โทรไปตอนนี้คงจะรับหรอก ไม่ได้ยินเสียงนั่นรึไง"


มายาพูดขึ้นมาพร้อมกับเดินมาหยิบมือถือออกจากมือผมทันที


"เดี๋ยวมายานำเอง"


"ก่อนอื่นพี่อีไลต้องเอาผ้าห่มที่พันตัวออกก่อนเลย"


มายาพูดออกมาพร้อมกับมองผมด้วยสายตาแน่วแน่


"อะ เอาจริงหรอมายา"


สั่นเลยครับ ทั้งเสียงทั้งตัวของผมเนี่ย สั่นไปหมดเลย


"ถอด"


มายายังคงย้ำคำเดิม ทำให้ผมต้องค่อยๆแกะเชือกที่มัดผ้าห่มไว้กับตัวออก พร้อมกับค่อยๆคลี่ผ้าห่มออกจนหมด และทันทีที่ผมถอดผ้าห่มออกจนหมด ก็นั่นแหละครับ ตรงนั้นอ่ะ อ้ากกกกกกกก อาย อยากตาย


"..."


มายายังคงยืนนิ่งแล้วก็มองอยู่อย่างนั้น แต่ผมพอเดาได้นะว่ามายาคิดอะไรอยู่


'คงไม่รู้ว่าต้องทำไงต่อสินะ'


แล้วคำพูดมากมายที่พี่ราอุล พี่เลียม และไอ้บอสก็แล่นเข้ามาในหัวของผม


'มึงโตเป็นหนุ่มแล้วไงอีไล'


'มึงเป็นมนุษย์หมาป่าเต็มตัวแล้วนะเว้ย'


'ลุยเลยน้องรัก'


'ก็แค่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ'


ผมค่อยๆทวนคำพูดของทุกคนในหัวแล้วค่อยๆพยักหน้าให้ตัวเองเบาๆ


'มึงโตแล้วอีไล'


'มึงทำได้'


'มึงต้องเป็นผู้นำ'


"มายา"


ผมเรียกมายาออกมาเสียงดังลั่นแล้วเดินเข้าใส่มายาในทันที


'จูบ ต้องจูบก่อน'


ผมเดินเข้าไปจนถึงมายาแล้วรีบประกบปากตัวเองลงปากของมายาในทันที และครับการจูบครั้งแรกของผม ถึงมันจะดูเงอะๆงะๆ แต่ผมก็จูบแล้วนะ


ริมฝีปากของผมกับมายาประกบกันอยู่สักพัก แต่แล้วผมก็คิดไม่ออกว่าต้องทำไงต่อ แต่แล้วผมก็รู้สึกถึงสัมผัสนุ่มๆที่กำลังไล้เลียอยู่บนปากของผม


'อ่อ เออ ใช่สิ'


ผมเปิดปากรับสัมผัสนุ่มจากมายาแล้วก็ค่อยๆสอดลิ้นของตัวเองเข้าไปตอบรับมายาเช่นกัน


'นี่สินะ จูบที่ผู้ใหญ่เค้าจูบกัน'


'รู้สีกดีจัง แหะ'


ต่อไปทำไงต่อนะ เตียง เออ เราต้องไปที่เตียง


ผมค่อยๆดันมายาให้ถอยหลังไปเรื่อยจนในที่สุดเราสองคนก็มาหยุดที่เตียง แล้วผมก็ค่อยๆดันตัวให้มายานั่งลง จากนั้นผมก็นึกคำพูดของโนอาตั้งแต่แรกว่า


'ถ้ามึงไม่อยากเงอะงะตอนทำ ก็ถอดเสื้อตัวเองให้เสร็จก่อนค่อยขึ้นเตียง มันจะสมูทเชื่อกู กูดูมาเยอะ กูศึกษามาเยอะ'


'ผมต้องถอดเสื้อกับกางเกงออกให้หมดก่อนสินะ'


และครับเพื่อความสมูทเหมือนที่โนอาบอกทำให้ตอนนี้ผมได้จัดการเสื้อผ้าของตัวเองไปหมดแล้ว อาย มั๊ยน่ะหรอ ตอนนี้ผมเอาหัวมุดดินได้ผมก็จะทำ



แต่ผมว่าคนที่อายกว่าผมน่าจะเป็นมายา..


ผมค่อยๆเดินไปนั่งข้างๆมายา


"มายา พี่ขอโทษนะ"


"แต่เอออ"


"พี่ขอถอดกางเกงเราหน่อย"


และพอผมพุดประโยคนี้จบเท่านั้นแหละ มายาก็หลุดขำออกมาทันที


"คนอื่นเค้าขอก่อนด้วยหรอ'


'เอ่อ นั่นสิ พี่ก็ไม่รู้"


"พี่อีไล ทำไมพี่น่ารักแบบนี้อ่ะ"


ชมกันตอนสถานการณ์แบบนี้ผมควรรู้สึกดีใช้มั๊ยครับ


"อ่ะ มายาอนุญาติให้ถอดได้"


มายาพูดออกมาพร้อมยิ้มกว้าง แถมลุกขึ้นมายืนตรงหน้าผมอีก


'นี่ผมกำลังทำให้ตัวเองขายหน้ารึป่าวนะ'


ผมค่อยๆยื่นมือไปที่กางเกงของมายา แล้วก็ค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ดๆ


"มือสั่นขนาดนั้น จะถอดเสร็จเมื่อไหร่จะพี่อีไล"


มายาพูดออกมาพร้อมกับจับมือของผมไว้แน่น


"นอนลงไปเลย นอนลงไปเฉยๆ มายาจัดการเอง"


พูดเสร็จมายาก็ผลักผมให้นอนราบลงกับเตียง แล้วคนตัวเล็กก็ค่อยๆถอดกางเกงของตัวเอง และเมื่อมายาถอดเสร็จเท่านั้นแหละ คนตัวเล็กก็เดินไปหยิบอะไรในลิ้นชักโตีะ


"อะไรอ่ะมายา"


"เจลหล่อลื่น มายาไปขโมยมาจากห้องโนอา"


มายายิ้มให้ผมอีกครั้งและเดินกลับมาที่เตียงของผม พร้อมกับนั่งคร่อมตัวผมทันที และทันทีที่เห็นอย่างนั้น แกนกลางของผมที่มันตื่นก็ปวดหนึบขึ้นมา มันปวดจี๊ดขึ้นมาจนถึงสมองของผม


"มายา แฮ่กๆๆ"


อยู่ดีผมก็หายใจติดขัด ผมรู้สึกได้ว่าความรู้สึกภายในมันปะทุออกมา


"พี่อีไล เดี๋ยวพี่จะไม่ทรมานแล้วนะ มายาจะช่วยพี่เอง"


และทันทีที่มายาพูดจบ มายาก็ค่อยๆก้มหน้าลงไป ก้มลงไปตรงตำแหน่งของแกนกลางของผม


"มายาเดี๋ยว อึกก มายา อ่าาา"


แล้วริมฝีปากสวยของมายาก็เข้าครอบครองแกนกลางของผม มายาค่อยๆดุดดุนแล้วใช้มือรุดรั้งอย่างเนิบนาบ และการกระทำเหล่านั้นมันกับทำให้ผมรู้สึกดี รู้สึกดีเอามากๆเลยจริง


"อ่า มายา อื่มมม มายา"


"มายา"


ผมทั้งมีความสุข และก็อายไปพร้อมๆกัน ตอนนี้อ่ะครับ ผมไม่กล้าที่จะก้มหน้าไปมองมายาด้วยซ้ำ


"อ่ะ มายา อื้อออ มายา"


เหมือนมายาจะเร่งความเร็วในการดุดดุนรูดรั้งตัวตนของผมมากขึ้นๆๆๆ


'รู้สึกเหมือนจะตาย คนเรามันจะตายเพราะเรื่องแบบนี้ได้มั๊ยนะ'


"อื่อออ"


แล้วเสียงครางในลำคอของมายาก็ทำให้ผมตื่นจากภวัง เพราะว่าดูเหมือนเมื่อกี๊ผมจะเผลอขยับสะโพกไปอย่างแรงแน่ๆ


มายาผละปากออกจากแกนกลางของผมพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองค้อนผมเบาๆ แต่มายาคงไม่รู้ว่าสีหน้าแบบนั้นของเค้ามันทำให้ผมจะกลายเป็นหมาบ้าอยู่แล้ว


ผมรีบดึงตัวของมายาขึ้นมาพร้อมกับบดจูบในทันที ผมบดจูบอย่างรุนแรงอย่างที่ผมไม่สามารถห้ามตัวเองได้ ที่ผมรู้ตอนนี้ก็ผมอยากระบายความอึดอัดบ้าๆนี้ออกไป ระบายอารมณ์นี้กับคนที่ผมรัก


แล้วไม่รู้เมื่อไหร่ที่เล็บของผมมันงอกออกมาทำให้ผมเผลอทำมายาเป็นแผล แต่ก็ดูเหมือนมายาจะไม่สนใจอะไร แต่กลับฝังรอยเขี้ยวไว้ที่ไหล่ของผมเพื่อระบายความเจ็บ


"อ่าา มายา พี่ พี่ใส่นะ"


"อื้อออ"


ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลที่มายาเอาวางไว้ข้างเตียงพร้อมกับเทเจลออกมาแล้วทารอบแกนกลางของผมที่แข็งตั้งอย่างถึงที่สุด


"มายา ถ้าเจ็บก็บอกพี่นะ"


มายาไม่ตอบแต่เพียงแค่พนักหน้าเบาๆเท่านั้น ผมอุ้มมายาให้ช่องทางของมายาตรงกับแกนกลางของผมแล้วผมก็ค่อยๆๆ กดตัวมายาลงมาช้าๆๆ


"อ๊ะ อื้ออออ พี่อีไล อื้อออ"


"อ่าา มายา อื่มมม"

ผมกับมายากอดกันแน่น ตอนนี้อารมณ์ของเราทั้งสองคนต่างก็กำลังปะทุ  จนในที่สุดผมก็กระแทกแกนกลางของผมเข้าไปในช่องทางของมายาจนมิด


"อื้อออออ"


"อ่าาาา"


ผมบดจูบมายาอีกครั้ง แล้วก็ค่อยๆขยับสะโพกอย่างเนิบนาบ มายาเองก็ขยับสะโพกตามจังหวะของผมเช่นกัน


"มายา อื้ออ พี่แรงกว่านี้ อ่า ได้มั๊ย"


"อื้อออ"


ผมจับที่เอวของมายาแน่น แล้วค่อยๆจับตัวของคนตัวเล็กขยับขึ้นลงอย่างรัวเร็วทันที


"อื้อออ พี่อีไล อ๊ะ พี่"


"อ่าา มายา อื้ออ ลงมาแรง อ่า ลงมาแรงๆ"


"พี่อีไล อื้ออ ตรงนั้น อ๊ะ"


"ตรงไหน ตรงนี้หรอ อ่า ตรงนี้ใช่มั๊ย"


"อื้ออออ อ๊ะ พี่อีไล ! ! !.


ผมขยับอย่างรัวเร็วมากขึ้นๆๆๆเมื่อผมรับรู้ได้ว่าแกนกลางของผมกำลังจะถึงฝั่งฝัน และมายาเองก็เพิ่มจังหวะของตัวเองเช่นเดียวกัน


ผมปล่อยมือข้างนึงที่จับเอวมายา เลื่อนมาจับที่แกนกลางของคนตัวเล็กพร้อมออกแรงรุดรั้งอย่างรัวเร็ว


"อ๊าาาา อ๊ะ พี่อีไล๊ อื้อออ"


"มายา อื้ออ พี่ อ่า พี่จะ อื้มมมม"


"พี่อีไล อ๊ะ เร็วอีกพี่อีไล เร็ว อื้ออออ"


"มายา อ่า มายา มายา ! ! ซี๊ดส์"


มายาขยับสะโพกอย่างรัวเร็วและตัวผมเองกระแทกแกนกลางลงไปอย่างแรง จนในที่สุดตัวผมก็กระตุกแล้วก็ปลดปล่อยสิ่งที่ทำให้ผมทรมานมาทั้งวันออกมาจนหมดและมันก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่มายาก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน


มายาทิ้งตัวลงกอดผมด้วยความเหนื่อยอ่อน แล้วตัวผมเองก็ทิ้งตัวนอนราบลงกับเตียงทันทีเหมือนกัน เรานอนกอดกันอยู่สักพัก อยู่ดีๆผมก็อยากร้องไห้ขึ้นมาสะเฉยๆเลย


ไม่ใช่ว่าอยากสิ ผมร้องออกมาเลยมากกว่า...


และทันทีที่มายาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม คนตัวเล็กก็เบิกตากว้างแล้วตกใจในทันที


"พี่อีไล พี่ร้องไห้ทำไมเนี่ย ! !"


"พี่ก็ไม่รู้"


"เอ้า อะไรที่ว่าไม่รู้"


"หยุดร้องเลยนะ เดี๋ยวคนก็หาว่ามายาล่อลวงพี่อีไลหรอก"


"มีอะไรกันแล้วร้องไห้เนี่ยนะ"


"พี่แค่ดีใจ"


"ดีใจเรื่อง?"


"ที่พี่โตเป็นผู้ใหญ่จริงๆแล้ว"


"..."


มายามองหน้าผมพร้อมกับสีหน้าที่ผมอ่านไม่ถูก 


"พี่อีไล พี่อ่ะจะเป็นแค้ลูกหมาหรือเป็นมนุษย์หมาป่าอ่ะ"


"พี่ก็เป็นคนที่มายารักอยู่ดี"


"..."


"ไม่ต้องร้องน้า โอ๋ๆ"


"เจ้าลูกหมาน้อยอีไลของมายา :)"


และคำพุดของมายาคำพูดนั้นก็เป็นคำพูดสุดท้ายที่ผมจำได้ เพราะว่าหลังจากนั้นผมก็สลบไปด้วยความเหนื่อยอ่อนนั่นเอง